مناجات با خدا

مناجات با خدا
 

یا ربّنا یا ربّنا اغفِر لنا ذُنوبنا..
 

با کوه عصیان آمدم/با چشم گریان آمدم

عُمرم شده صَرف گناه/امّا پشیمان آمدم

بیچاره ی درمانده را/در محضرت راهش بده

در وادیّ عُبودیت/سوزش بده آهش بده

با این نفس امّاره و/درد جهالت چه کنم

گر ببخشی من را بگو/با این خجالت چه کنم

ساده گویم ای مهربان/در بندگی من رُسوایم

قسم به تو شرمنده ی/خمینی و شُهدایم

نه نمازی نه روزه ای/نه جهادی نه زکاتی

گرچه پر از سَیّئاتم/تو دریای حَسَناتی

بیچاره ام آلوده ام/من را ببخش من را ببخش

نافرمانی نموده ام/من را ببخش من را ببخش

من را ببخش من را ببخش/به حقّ شاه شهدا

قسمت جمع ما نما/زیارت کرببلا

ما همگی آواره و/خونجگر و مبتلاییم

با سوز دل،در حاجت/زیارت کربلاییم

چه کربلا چه کربلا/همان جا که ارباب ما

در مقتل پر خاک و خون/سرش شده از تن جدا

از کربلا از کربلا/آید صدای العطش

طفلی از سوز تشنگی/در خیمه ها بنموده غش

ای کربلا ای کربلا/دل را به غم آغشته اند

بر روی خاکت تشنه لب/خون خدا را کشته اند

یک مادر قد خمیده/با اشک جاری از دو عین

گوید میان قتلگاه/غریب مادر یا حسین

مناجات با خدا
 

*مهربانی تو خدا/از تو جدا/شدم من ِ عاصی

زندانی ِ گُنَه و/جُرم و خطا/شدم من ِ عاصی

عبد سر افکنده منم/از گنه شرمنده منم

لیکن از لطف و کرمت/ای خدا آکنده منم

گذشته از حَد شد/گناه من اَلعَفو

ولی خجل هستم/خدای من اَلعَفو

گشته از دیده ی دل/اشک خجالت روان

خون کردم با گنهم/قلب امام زمان

شکسته قلب و رو سیهم/ببین که من گم کرده رَهَم/رَهی نشانم ده

بده به راه خود مَدَدَم/برای ترک فعل بدم/خودت توانم ده

*مهربان کن تو نظر/بر من و بر خرابی ِ حالم

آمدم توبه کنم/از گنه و/بدی اعمالم

بوده ام بی مایه ولی/غرق شور و زمزمه ام

گرچه آلوده شده ام/من مُحبّ فاطمه(س) ام

اگر چه نزد تو/همیشه رُسوایم

فدایی عشق ِ/علی و زهرایم(س)

با داغ مرثیه ها/سینه بُوَد پُر شرر

می کنم آه و فغان/از غم دیوار و در

به یاد یاس ِ گشته کبود/که در میان آتش  دود/فدای مولا شد

گل علی و سوز و شرر/هجوم خصم و ضربه ی در/شهیده زهرا(س) شد

****

مناجات با خدا

من آمدم با/سوز دل و آه/اغفِر ذُنوبی/اَستغفر الله

راه وصالت/ای حیّ یکتا/بر من نشان ده/گم کرده ام راه

اَستغفرالله...

من گرچه هر دم/عصیان نمودم/تو لطف کردی/بر من به هر گاه

اَستغفرالله...

نفس امّاره/بیچاره ام کرد/بده نجاتم/از قعر این چاه

اَستغفرالله...

هستم گدایت/عبد سرایت/ای نور لطفت/بر شام دل ماه

اَستغفرالله...

من را ببخشای/حقّ حسینت/او که بُوَد بر/مُلک جهان شاه

اَستغفرالله...

آن کس که شد در/راه وصالت/با زخم تیغ و/سر نیزه همراه

اَستغفرالله...

آنکه برایش/زهرای اطهر(س)/نوحه بخواند/با سوز جانکاه

اَستغفرالله...

با کام تشنه/با ضرب دشنه/سر را جدا کرد/آن شمر گمراه

اَستغفرالله...